Gdzie i jak zamontować domowy detektor gazu i tlenku węgla?
Detektory (czujniki) gazu i tlenku węgla służą do monitorowania stężenia niebezpiecznych gazów (w tym wyjątkowo groźnego, bo niewidocznego i bezwonnego czadu) w pomieszczeniach zamkniętych. W sytuacji, gdy to stężenie przekracza dopuszczalne normy, urządzenie włącza alarm optyczny i/lub akustyczny, ostrzegając przed zagrożeniem dla zdrowia i życia ludzi.
Żeby detektory działały skutecznie, ważne jest ich odpowiednie zamontowanie.
Czujnik gazu ziemnego lub LPG umieszczamy w pomieszczeniach, w których znajdują się urządzenia zasilane tymi gazami, natomiast detektor tlenku węgla (zwanego czadem) należy montować w każdym pomieszczeniu, w którym znajdują się urządzenia emitujące spaliny (zasilane gazem, olejem opałowym, węglem, jak i drewnem). Urządzeniami emitującymi spaliny są: kominki, piece centralnego ogrzewania w przydomowych kotłowniach, podgrzewacze wody w łazience lub kuchni, kuchnie gazowe, ogrzewacze gazowe i wiele innych.
Ważne!
Gaz ziemny i tlenek węgla są lżejsze od powietrza i będą kumulować się przy suficie, dlatego:
- zalecana odległość wlotu czujnika gazu ziemnego to 15-30 cm od sufitu (powyżej górnej krawędzi okien i drzwi, z dala od otworów wentylacyjnych) i nie dalej niż 6 m od potencjalnego źródła emisji gazu,
- zalecana odległość wlotu czujnika tlenku węgla to 1,5 - 2 m od podłogi (z dala od otworów wentylacyjnych) i nie dalej niż 6 m od źródła emisji gazu.
Gaz płynny LPG (propan-butan) jest cięższy od powietrza, dlatego największe jego stężenie będzie występować przy podłodze.
- zalecana odległość wlotu czujnika gazu płynnego to 15-30 cm nad podłogą, możliwie najbliżej potencjalnego źródła emisji gazu (nie dalej niż 3 m).
